Pełne średniowiecze – historia powszechna (XI–początek XIV w.)
W epoce pełnego średniowiecza, trwającej od XI do wczesnych lat XIV wieku, feudalizm osiągnął pełną dojrzałość, a Europa przeżywała intensywną wymianę kulturową dzięki wyprawom krzyżowym do Ziemi Świętej. Na naszych kartach dziejów narodziły się pierwsze uniwersytety w Paryżu, Bolonii i Oxfordzie, które wraz ze scholastyką kształtowały intelektualne oblicze kontynentu. W tym czasie powstawały strzeliste katedry gotyckie – jak w Chartres i Notre-Dame – oraz rozwijał się handel hanzeatycki, a miasta i cechy rzemieślnicze zyskiwały na znaczeniu. W cieniu politycznych przemian, takich jak podpisanie Magna Carty czy fragmentacja dzielnicowa w Polsce, kształtowały się zakony rycerskie i zakon franciszkański, a pierwsze kontakty z Mongołami otwierały Europejczykom drzwi do odległych światów.